ویزا معمولا شامل محدودیت در مدت اقامت شخص خارجی، از زمانی که ایشان وارد خاک آن کشور شده، می باشند. در مورد این محدودیت ها در رابطه باتعداد درخواست اجازه ورود به یک کشور مربوط می شود و بنابراین در برخی از کشورها یک مجوز رسمی و قانونی شخص خارجی برای ورود به کشور و اقامت در آن می باشند.
یک ویزا و یا مجوز ورود به کشور، توسط اداره مهاجرت آن کشور صادر می شود و ممکن است طبق صلاحدید مقام مهاجرت آن کشور، در هر زمان لغو شود. ویزاها معمولا به صورت برچسب، مهر در گذرنامه متقاضی ویا سایر اسناد سفر به همراه امضاء مسئول مربوط اعطا می گردد.
از لحاظ تاریخی، مقامات مهاجرتی مجاز به ورود و یا رد ورود بازدید کنندگان در هنگام ورود به مرز بودند. در صورت ورود مجاز، مقامات ویزای لازم را صادر می کند که در پاسپورت مهر ورود به خاک کشور مقصد زده می شود.
متقاضی خارجی، به طو کلی باید از قبل درخواست ویزا دهد. درخواست ویزا گاهی در دفتر کنسولگری، سفارت، از طریق پست یا اینترنتی و از طریق سیاست های معرفی شده، سفارت کشور مقصد انجام می پذیرد. ویزای مدرن می تواند بر چسب و یا مهر در گذرنامه باشد. و یا ممکن است شکل یک سند جداگانه و یا سند الکتریکی باشد که متقاضی باید قبل از خارج شدن از مرز آن را چاپ کند و به موقع خروجی از مرز به همراه خود داشته باشد.
بعضی از کشورها، برای خروج از مرز کشور، چه برای شهروندان خود و چه مسافران خارجی ویزای خروج، صادر می کند. به طور خاص، منطقه ای از کشور نروژ منطقه ای کاملا بدون ویزا می باشد که تحت پیمان اسوالبرد است.
برخی از کشورها (مانند آن هایی که در منطقه شینگن قرار دارند) با کشورهای دیگر توافقاتی دارند که به شهروندان اجازه می دهد بدون ویزا بین این کشورها سفر کنند. سازمان توریسم جهانی اعلام کرد که شعار گردشگرانی که پیش از سفر به ویزا نیاز دارند، در سال ۲۰۱۵ به پایین ترین سطح خود رسید.